1 ιακωβοϲ θ̅υ̅ και κ̅υ̅ ι̅υ̅ χ̅υ̅ δουλοϲ ταιϲ δωδεκα φυλαιϲ ταιϲ εν τη διαϲπορα χαιρειν
2 παϲαν χαραν ηγηϲαϲθε αδελφοι μου οταν πειραϲμοιϲ περιπεϲητε πυκιλοιϲ
3 γινωϲκοντεϲ οτι το δοκιμιον υμω̅ τηϲ πιϲτεωϲ κατεργαζετε υπομονην
4 η δε υπομονη εργον τελειον εχετω ινα ητε τελειοι και ολοκληροι εν μηδενι λειπομενοι
5 ει δε τιϲ υμων λειπετε ϲοφιαϲ αιτειτω παρα του θ̅υ̅ του διδο̅τοϲ παϲιν απλωϲ και μη ονιδιζοντοϲ και δοθηϲεται αυτω
6 αιτειτω δε εν πιϲτει μηδεν διακρινομενοϲ ο γαρ διακρινομενοϲ εοικεν κλυδωνι θαλαϲϲηϲ ανεμιζομενω και ριπιζομενω
7 μη γαρ οιεϲθω ο α̅ν̅ο̅ϲ̅ εκεινοϲ οτι λημψεται τι παρα του {θ̅υ̅} [1]
8 ανηρ διψυχοϲ ακαταϲτατοϲ εν παϲαιϲ ταιϲ οδοιϲ αυτου
9 καυχαϲθω δε ο αδελφοϲ ο ταπεινοϲ εν τω υψει αυτου
10 ο δε πλουϲιοϲ εν τη ταπεινωϲει αυτου οτι ωϲ α̅θοϲ χορτου παρελευϲεται
11 ανετειλεν γαρ ο ηλιοϲ ϲυν τω καυϲωνι και εξηρανεν τον χορτον και το ανθοϲ αυτου εξεπεϲεν και η ευπρεπεια του προϲωπου αυτου απωλετο ουτωϲ και ο πλουϲιοϲ εν ταιϲ ποριαιϲ αυτου μαρανθηϲεται
12 μακαριοϲ α̅ν̅ο̅ϲ̅ οϲ υπομενει πειραϲμον οτι δοκιμοϲ γενομενοϲ λημψεται τον ϲτεφανον τηϲ ζωηϲ ον επηγγειλατο τοιϲ αγαπωϲιν αυτον
13 μηδειϲ πειραζομενοϲ λεγετω οτι απο θ̅υ̅ πειραζομαι ο γαρ θ̅ϲ̅ απειραϲτοϲ εϲτιν κακων πειραζει δε αυτοϲ ουδενα
14 εκαϲτοϲ δε πειραζεται υπο τηϲ ιδιαϲ επιθυμιαϲ εξελκομενοϲ και δελεαζομενοϲ
15 ειτα η επιθυμια ϲυλλαβουϲα τικτει αμαρτιαν η δε αμαρτια αποτελεϲθειϲα αποκυει θανατο̅
16 μη πλαναϲθε αδελφοι μου αγαπητοι
17 παϲα δοϲιϲ αγαθη και παν δωρημα τελειον ανωθεν εϲτιν καταβαινων απο του π̅ρ̅ϲ̅ των φωτων παρ ω ουκ ενι παραλλαγη η τροπηϲ αποϲκιαϲμα
18 βουληθειϲ απεκυηϲεν ημαϲ λογω αληθειαϲ ειϲ το ειναι ημαϲ απαρχην τινα των εαυτου κτιϲματω̅
19 ιϲτε δε αδελφοι μου αγαπητοι και {εϲτωϲ} [2] παϲ α̅ν̅ο̅ϲ̅ ταχυϲ ειϲ το ακουϲαι βραδυϲ ειϲ το λαληϲαι βραδυϲ ειϲ οργην
20 οργη γαρ ανδροϲ δικαιοϲυνην θ̅υ̅ ουκ εργαζετε
21 διο αποθεμενοι παϲαν ρυπαρια̅ και περιϲϲευμα κακιαϲ εν {πραυτι} [3] δεξαϲθαι τον ενφυτον λογον τον δυναμενον ϲωϲαι ταϲ ψυχαϲ υμων
22 γινεϲθαι δε ποιηται λογου και μη μονον {ακροται} [4] παραλογιζομενοι εαυτουϲ
23 η τιϲ ακροατηϲ λογου εϲτιν και ου ποιητηϲ ουτοϲ εοικεν ανδρι κατανοουντι το προϲωπον τηϲ γενεϲεωϲ αυτου εν εϲοπτρω
24 κατενοηϲεν γαρ εαυτον και απεληλυθεν και ευθεωϲ επελαθετο οποιοϲ ην
25 ο δε παρακυψαϲ ειϲ νομον τελειον τον τηϲ ελευθεριαϲ και παραμειναϲ ουκ ακροατηϲ επιληϲμονηϲ γενομενοϲ αλλα ποιητηϲ εργου ουτοϲ μακαριοϲ εν τη ποιηϲει αυτου εϲται
26 ει τιϲ δοκει θρηϲκοϲ ειναι μη χαλιναγωγω̅ γλωϲϲαν αυτου αλλα απατω̅ καρδιαν αυτου τουτου ματαιοϲ η θρηϲκεια
27 θρηϲκεια γαρ καθαρα και αμιαντοϲ παρα τω θ̅ω̅ και τω π̅ρ̅ι̅ αυτη εϲτιν επιϲκεπτεϲθαι ορφανουϲ και χηραϲ εν τη θλιψει αυτω̅ αϲπειλον ϲεαυτον τηρειν απο του κοϲμου
Примечания:
7 [1] {κ̅υ̅}
19 [2] {εϲτω}
21 [3] {πραυτητι}
22 [4] {ακροαται}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Соборное послание апостола Иакова, 1 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Александрийский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.