Судзьдзяў 1 глава

Кніга Судзьдзяў
Пераклад Васіля Сёмухі → Новый русский перевод

Пасьля сьмерці Ісуса пыталіся сыны Ізраілевыя, кажучы: хто з нас раней пойдзе на Хананэяў — ваяваць зь імі?

После смерти Иисуса израильтяне спросили Господа: — Кому из нас первым идти воевать с хананеями?

І сказаў Гасподзь: Юда пойдзе; вось, Я аддаю зямлю ў яго рукі.

Господь ответил: — Первым пусть идет Иуда; Я отдаю землю в его руки.

А Юда сказаў Сымону, брату свайму: увайдзі са мною ў надзел мой, і будзем ваяваць з Хананэямі; і я ўвайду з табою ў твой надзел. І пайшоў зь ім Сымон.

Тогда воины Иуды сказали своим братьям симеонитам: — Идите с нами в землю, которая нам досталась, воевать с хананеями. А потом мы, в свой черед, пойдем с вами в вашу землю. И симеониты пошли с ними.

І пайшоў Юда, і аддаў Гасподзь Хананэяў і Фэрэзэяў у рукі іхнія, і пабілі яны зь іх у Вэзэку дзесяць тысяч чалавек.

Когда Иуда со своими людьми вышел на бой, Господь отдал хананеев и ферезеев в их руки, и они сразили в Везеке десять тысяч человек.

У Вэзэку сустрэліся яны з Адоні-Вэзэкам, біліся зь ім і разьбілі Хананэяў і Фэрэзэяў.

Там они и нашли Адони-Везека, сразились с ним и разбили хананеев и ферезеев.

Адоні-Вэзэк пабег, але яны пагналіся за ім і злавілі яго і адсеклі вялікія пальцы на руках ягоных і на нагах ягоных.

Адони-Везек бежал, но они погнались за ним, схватили его и отрубили ему большие пальцы на руках и на ногах.

Тады сказаў Адоні-Вэзэк: семдзесят цароў з адсечанымі на руках і на нагах у іх вялікімі пальцамі зьбіралі пад сталом маім; як рабіў я, так і мне даў Бог. І прывялі яго ў Ерусалім, і ён памёр там.

Адони-Везек сказал: — Семьдесят царей с отрубленными большими пальцами на руках и на ногах собирали крохи под моим столом. Теперь Бог воздал мне за то, что я сделал. Его отвели в Иерусалим, где он и умер.

І ваявалі сыны Юдавыя супроць Ерусаліма і ўзялі яго, і пабілі яго мечам і горад аддалі агню.

Воины Иуды напали на Иерусалим и взяли его. Они предали город мечу и огню.

Потым пайшлі сыны Юдавыя ваяваць з Хананэямі, якія жылі на горах і на паўдзённай зямлі і на нізінных мясьцінах.

После этого воины Иуды отправились на битву с хананеями, которые жили в нагорьях, в Негеве и в западных предгорьях.

І пайшоў Юда на Хананэяў, якія жылі ў Хэўроне (імя Хэўрону было раней Кірыяф-Арбы), і пабілі Шэшая, Ахімана і Талмая.

Они выступили против хананеев Хеврона (прежде он назывался Кирьят-Арба) и разбили Шешая, Ахимана и Талмая[1].

Адтуль пайшоў ён супроць жыхароў Давіра; імя ў Давіра было раней Кірыят-Сэфэр.

Оттуда они пошли на жителей Давира (который прежде назывался Кирьят-Сефер).

І сказаў Халеў: хто паб’е Кірыят-Сэфэр і возьме яго, таму аддам Ахсу, дачку маю, за жонку.

Халев сказал: — Я отдам свою дочь Ахсу в жёны тому, кто нападет на Кирьят-Сефер и возьмет его.

І ўзяў яго Гатанііл, сын Кеназа, малодшага брата Халева, і Халеў аддаў за жонку яму Ахсу, дачку сваю.

Отниил, сын младшего брата Халева Кеназа,[2] взял его, и Халев отдал ему в жёны свою дочь Ахсу.

Калі мелася яна ісьці, Гатанііл навучыў яе прасіць у бацькі яе поле, і яна сышла з асла. Халеў сказаў ёй: чаго табе?

Однажды, по дороге к отцу, она говорила с Отниилом, чтобы просить у её отца поле. Когда она слезла со своего осла, Халев спросил её: — Чего ты хочешь?

Ахса сказала яму: дай мне дабраславеньне: ты даў мне зямлю паўднёвую, дай мне і крыніцы вады. І даў ёй крыніцы верхнія і крыніцы паўднёвыя.

Она ответила: — Окажи мне особую милость. Ты дал мне землю в Негеве — так дай мне и источники воды. И Халев дал ей верхние и нижние источники.

І сыны Кэнэяніна, цесьця Майсеевага, пайшлі з горада Пальм з сынамі Юдавымі ў пустыню Юдавую, якая на поўдзень ад Арада, і прыйшлі і пасяліліся сярод народу.

Потомки тестя Моисея, кенея, пошли с народом Иуды из города Пальм[3] в пустыню Иуды, что в Негеве рядом с городом Арадом, и поселились среди народа.

І пайшоў Юда з Сымонам, братам сваім, і пабілі Хананэяў, якія жылі ў Цэфаце, і аддалі яго праклёну, і таму называецца горад гэты Хорма.

Воины Иуды пошли со своими братьями симеонитами, напали на хананеев, которые жили в Цефате, и полностью уничтожили[4] город. Поэтому он получил название «Хорма».[5]

Юда ўзяў таксама Газу зь межамі яе, Аскалон зь межамі яго, і Экрон зь межамі яго.

Ещё воины Иуды взяли[6] Газу, Ашкелон и Экрон с их окрестностями.

Гасподзь быў зь Юдам, і ён авалодаў гарою; але жыхароў даліны ня мог прагнаць, бо ў іх былі жалезныя калясьніцы.

Господь был с воинами Иуды. Они овладели нагорьями, но не смогли прогнать жителей долин, потому что у тех были железные колесницы.

І аддалі Халеву Хэўрон, як казаў Майсей, і прагнаў адтуль трох сыноў Энакавых.

Как и обещал Моисей, Хеврон был отдан Халеву, который прогнал оттуда троих сыновей Анака.

Але Евусэяў, якія жылі ў Ерусаліме, не прагналі сыны Веньямінавыя, і жывуць Евусэі з сынамі Веньяміна ў Ерусаліме да сёньня.

Вениамитяне не смогли выселить иевусеев, которые жили в Иерусалиме; иевусеи живут там с вениамитянами до сегодняшнего дня.

І сыны Язэпа пайшлі таксама на Вэтыль, і Гасподзь быў зь імі.

Дом Иосифа напал на Вефиль, и Господь был с ними.

І віжавалі сыны Язэпавыя Вэтыль.

Когда они послали лазутчиков разведать Вефиль (прежде он назывался Луз),

І ўбачылі вартавыя чалавека, які ішоў у горад, і сказалі яму: пакажы нам уваход у горад, і зробім табе літасьць.

лазутчики увидели мужчину, выходящего из города, и сказали ему: — Покажи нам, как попасть в город, и мы обойдемся с тобой хорошо.

Ён паказаў ім уваход у горад, і пабілі яны горад мечам, а чалавека гэтага і ўсю радню ягоную адпусьцілі.

Он показал им, и они предали город мечу, но пощадили того человека и всю его семью.

Чалавек гэты пайшоў у зямлю Хэтэяў і пабудаваў горад і назваў яго Луз. Гэта імя ў яго да сёньня.

Этот человек пошел в землю хеттов, где построил город, который назвал Луз — так он называется и до сегодняшнего дня.

І Манасія ня выгнаў жыхароў Бэтсана і залежных ад яго гарадоў, Таанаха і залежных ад яго гарадоў, жыхароў Дора і залежных ад яго гарадоў, жыхароў Іўлеама і залежных ад яго гарадоў, жыхароў Мэгідона і залежных ад яго гарадоў; і засталіся Хананэі жыць у зямлі гэтай.

Но Манассия не прогнал жителей Бет-Шеана, Таанаха, Дора, Ивлеама и Мегиддо и окрестных деревень, и в этой земле продолжали жить хананеи.

Калі Ізраіль увабраўся ў сілу, тады зрабіў ён Хананэяў даньнікамі, але выганяць не выганяў іх.

Когда Израиль окреп, они сделали хананеев подневольными, но не изгнали их полностью.

А Яфрэм ня выгнаў Хананэяў, якія жылі ў Газэры; і жылі Хананэі сярод іх у Газэры.

И Ефрем не прогнал хананеев, которые жили в городе Гезере, и хананеи продолжали жить там среди них.

І Завулон ня выгнаў жыхароў Катрона і жыхароў Наглола, і жыхары Хананэі жылі сярод іх і плацілі ім даніну.

И Завулон не прогнал хананеев, живших в Китроне и в Нагалоле, которые остались среди них, но сделались подневольными.

І Асір ня выгнаў жыхароў Ако і жыхароў Сідона і Ахлава, Ахзіва, Хэлвы, Афэка і Рэхова.

И Асир не изгнал жителей Акко, Сидона, Ахлава, Ахзива, Хелвы, Афека и Рехова;

І жыў Асір сярод Хананэяў, жыхароў зямлі той, бо ня выгнаў іх.

и поэтому народ Асира жил среди хананеев, обитателей той земли.

І Нэфталім ня выгнаў жыхароў Бэтсаміса і жыхароў Бэтаната і жыў сярод Хананэяў, жыхароў зямлі той; а жыхары Бэтсаміса і Бэтаната былі ягонымі даньнікамі.

И Неффалим не прогнал жителей Бет-Шемеша и Бет-Анафа: неффалимиты жили среди хананеев, обитателей той земли, а жителей Бет-Шемеша и Бет-Анафа сделали подневольными.

І заціснулі Амарэі сыноў Данавых у горах, бо не давалі ім сыходзіць у даліну.

Данитянам аморреи отрезали путь с нагорий в долину.

І засталіся Амарэі жыць на гары Хэрэс у Аялоне і Шаалвіме; але рука сыноў Язэпавых адолела, і зрабіліся яны даньнікамі ім.

Аморреи продолжали жить на горе Херес, в городе Айялоне и поселении Шаалвиме, но когда сила дома Иосифа возросла, они тоже стали подневольными.

Межы Амарэяў ад узвышша Акравім і ад Сэлы прасьціраліся і далей.

Граница аморреев шла от Скорпионовой возвышенности[7], от Селы и далее.

Примечания:

Новый русский перевод

10 [1] — Это были потомки Анака (см. ст. 20), род которого был известен своим высоким ростом и наводил страх на израильтян (см. Чис 13:22; Нав 15:14).

13 [2] — Или: « Отниил, потомок Кеназа, младший брат Халева…»

16 [3] — В знач.: «Иерихон».

17 [4] — См. Исх 22:20 и сноску к нему.

17 [5] — Хорма означает: уничтожение.

18 [6] — В других древн. переводах: « Воины Иуды еще не взяли…»

36 [7] — Или: возвышенности Акраббим.

« 24 глава 2 глава »