Евреям 4 глава

Послание к Евреям апостола Павла
Синодальный перевод → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

Посему будем опасаться, чтобы, когда ещё остаётся обетование войти в покой Его, не оказался кто из вас опоздавшим.

Пакуль яшчэ трывае абяцанне ўвайсці ў адпачынак Божы, будзем баяцца, каб нехта з вас не аказаўся пазбаўленым яго.

Ибо и нам оно возвещено, как и тем; но не принесло им пользы слово слышанное, не растворённое верою слышавших.

Бо мы атрымалі добрую навіну так, як і тыя, хто выйшаў з Егіпта. Але пачутае слова не прынесла ім карысці, бо яны не паядналіся ў веры з тымі, хто чуў.

А входим в покой мы уверовавшие, так как Он сказал: «Я поклялся в гневе Моём, что они не войдут в покой Мой», хотя дела Его были совершены ещё в начале мира.

Аднак мы, якія верым, уваходзім у адпачынак, паводле сказанага Ім: «Я пакляўся ў гневе Маім, што яны не ўвойдуць у Мой адпачынак», хоць справы былі завершаны ад заснавання свету.

Ибо негде сказано о седьмом дне так: «и почил Бог в день седьмый от всех дел Своих».

Бо так дзесьці сказаў пра сёмы дзень: «І на сёмы дзень адпачыў Бог ад усёй працы сваёй».

И ещё здесь: «не войдут в покой Мой».

І ў гэтым месцы зноў: «Яны не ўвойдуць у Мой адпачынак!»

Итак, как некоторым остаётся войти в него, а те, которым прежде возвещено, не вошли в него за непокорность,

Таму, калі некаму застаецца ўвайсці ў яго, а тыя, каму раней была абвешчана добрая навіна, не ўвайшлі ў яго праз непаслухмянасць,

то ещё определяет некоторый день, «ныне», говоря через Давида, после столь долгого времени, как выше сказано: «ныне, когда услышите глас Его, не ожесточите сердец ваших».

Бог зноў прызначае нейкі дзень, «сёння», кажучы, як раней было сказана, праз Давіда пасля такога доўгага часу: «Сёння, калі пачуеце Ягоны голас, не рабіце жорсткімі сэрцы вашыя».

Ибо если бы Иисус Навин доставил им покой, то не было бы сказано после того о другом дне.

Бо калі б Езус Навін даў ім адпачынак, ён не казаў бы пасля пра іншы дзень.

Посему для народа Божия ещё остаётся субботство.

Таму шабат усё яшчэ застаецца для народу Божага.

Ибо, кто вошёл в покой Его, тот и сам успокоился от дел своих, как и Бог от Своих.

І хто ўвайшоў у Яго адпачынак, той адпачывае ад сваіх справаў, як і Бог ад сваіх.

Итак, постараемся войти в покой оный, чтобы кто по тому же примеру не впал в непокорность.

Таму будзем старацца ўвайсці ў гэты адпачынак, каб ніхто не пайшоў за тым самым прыкладам непаслухмянасці.

Ибо слово Божие живо и действенно и острее всякого меча обоюдоострого: оно проникает до разделения души и духа, составов и мозгов, и судит помышления и намерения сердечные.

Слова Божае жывое і дзейснае, вастрэйшае за ўсялякі меч двусечны. Яно пранікае ажно да падзелу душы і духа, суставаў і шпіку і здольнае судзіць думкі і намеры сэрца.

И нет твари, сокровенной от Него, но всё обнажено и открыто перед очами Его: Ему дадим отчёт.

І няма стварэння, схаванага ад Яго, але ўсё аголена і адкрыта перад вачыма таго, перад якім мы адкажам.

Итак, имея Первосвященника великого, прошедшего небеса, Иисуса Сына Божия, будем твёрдо держаться исповедания нашего.

Маючы першасвятара вялікага, які прайшоў нябёсы, Езуса, Сына Божага, будзем цвёрда трымацца вызнання нашага.

Ибо мы имеем не такого первосвященника, который не может сострадать нам в немощах наших, но Который, подобно нам, искушён во всём, кроме греха.

Бо мы маем не такога першасвятара, які не мог бы спачуваць нашым слабасцям, але такога, які, паводле падабенства, зведаў усе выпрабаванні, акрамя граху.

Посему да приступаем с дерзновением к престолу благодати, чтобы получить милость и обрести благодать для благовременной помощи.

Таму наблізімся з даверам да трона ласкі, каб атрымаць міласэрнасць і знайсці ласку для своечасовай дапамогі.

« 3 глава 5 глава »