1 Калі-ж стаялі навакол вялікія грамады, так што адны другіх тапталі, пачаў гаварыць да сваіх вучняў: Сьцеражэцеся фарызэйскае кісьлі, якою ёсьць крывадушнасьць.
2 А няма нічога скрытага, што-б ня выявілася, ані таёмнага, што-б ня сталася ведамым.
3 Бо што вы гаварылі ў цемры, будзе гаворана пры сьвятле, а што гаварылі на вуха ў сьвятліцах, будзе абвешчана на дахах.
4 Кажу-ж вам, прыяцелям маім, каторыя забіваюць цела, а пасьля гэтага ня маюць болей чаго рабіць.
5 Але я вам пакажу, каго маеце баяцца: бойцеся таго, каторы, потым як заб’е, мае ўладу кінуць у пекла. Так, кажу вам, гэтага бойцеся.
6 Ці-ж не прадаюць пяці вераб’ёў за два медзякі? А ніводзен з іх ня ёсьць забыты ў Бога.
7 Але і валасы на галаве вашай усе палічаны. Дык ня бойцеся, вы болей варты за многа вераб’ёў.
8 А кажу вам: кожны, хто-толькі прызнае мяне перад людзьмі, таго прызнае і Сын чалавечы перад анёламі Божымі.
9 А хто адрачэцца ад мяне перад людзьмі, будзе адрачоны перад анёламі Божымі.
10 І кожны, хто кжа слова проціў Сына чалавечага, будзе яму адпушчана, а таму, хто блюзьніць проціў Духа сьвятога, ня будзе адпушчана.
11 А калі вас будуць вадзіць да бажніцаў, і да ўрадаў, і да ўладаў, не клапацецеся, як або што маеце адказаць.
12 Бо Дух Сьвяты навучыць вас у тую гадзіну, што вам трэба гаварыць.
13 І сказаў яму нехта з грамады: Вучыцель, скажы майму брату, каб падзяліўся са мною спадчынай.
14 А ён сказаў яму: Чалавеча, хто мяне паставіў судзьдзёю або дзяльніком над вамі?
15 І сказаў да іх: Глядзеце і сьцеражэцеся ўсякай прагавітасьці, бо жыцьцё каго-небудзь залежыць не ад ягоных дастаткаў, якія мае.
16 А сказаў падабенства да іх, кажучы: У аднаго багатага чалавека поле дало буйны ўраджай.
17 І разважаў сам у сабе: Што мне рабіць, бо ня маю дзе злажыць майго ўраджаю?
18 І сказаў: Гэтае зраблю: развалю мае гумны і пабудую большыя, і туды зьбяру ўсё, што мне ўрадзіла, і маё дабро;
19 і скажу душы маей: Душа, мае многа дабра, зложанага на доўгія гады; адпачывай, еш, пі, банкетуй.
20 І сказаў яму Бог: Безразумны, у гэту ноч зажадаюць ад цябе душы тваей, а тое, што ты прыгатовіў, чыё будзе?
21 гэтак бывае з тым, каторы зьбірае скарбы для сябе, а перад Богам ня ёсьць багаты.
22 І сказаў да сваіх вучняў: Дзеля гэтага кажу вам: Не клапацецеся аб жыцьці сваім, што будзеце есьці; ані аб целе, у што будзеце адзявацца.
23 Жыцьцё ёсьць важней чым ежа, а цела важней чым адзеньне.
24 Паглядзеце на крумкачоў, што ня сеюць ані жнуць, у каторых няма кладоўкі ані гумна, і Бог корміць іх. Наколькі болей вы даражэйшыя за іх!
25 Хто-ж вас клапацячыся можа дадаць да свайго ўзросту адзін локаць?
26 Дык калі таго, што найменшае, ня можаце, то нашто клапаціцёся аб іншым?
27 Паглядзеце на лілеі, як яны растуць: не працуюць, ані прадуць; а я вам кажу, ані Саламон ва ўсей сваей славе не адзяваўся як адна з іх.
28 Калі-ж траву, каторая сягоньня на полі, а заўтра ў печ кідаецца, Бог так адзяе, насколькі болей вас, малаверных!
29 І вы ня пытайцеся, што будзе есьці або што будзеце піць, і ня ўзносьцеся высока.
30 Бо гэтага ўсяго народы сьвету шукаюць, а Айцец ваш ведае, што гэтага патрабуеце.
31 Але шукайце перш каралеўства Божага і справядлівасьці яго, а гэтае ўсё будзе вам дадзена.
32 Ня бойцеся, малая стада, бо спадабалася Айцу вашаму даць вам каралеўства.
33 Прадайце, што маеце, і дайце дарэньне. Рабеце для сябе мяшкі, якія не стрэюць, скарб, які ня ўбывае ў небе, куды злодзей не дабярэцца і моль ня псуе.
34 Бо дзе ваш скарб, там будзе і сэрца вашае.
35 Няхай будуць апаясаны паясьніцы вашыя і сьветачы гаручыя ў руках вашых;
36 а вы падобныя да людзей, якія чакаюць на пана свайго, калі будзе варочацца з вясельля, каб, калі прыйдзе і застукае, зараз-жа адчыніць яму.
37 Багаслаўленыя тыя слугі, каторых прыйшоўшы пан знойдзе чуючых. Сапраўды кажу вам, што ён апаяша сябе, і пасадзіць іх за стол, і абходзячы будзе служыць ім.
38 І калі-б прыйшоў у другую варту, і калі-б у трэцюю варту прыйшоў і так-бы знайшоў, багаслаўленыя тыя слугі.
39 Ведайце-ж гэта, што калі-б гаспадар ведаў, у якой гадзіне злодзей прыйдзе, чуў-бы пэўне і не дапусьціў-бы падкапаць дому свайго.
40 І вы будзьце гатовы, бо ў якой гадзіне ня думаеце, Сын чалавечы прыйдзе.
41 І сказаў яму Пётр: Пане, ты да нас кажаш гэтую прыповесьць, ці і да ўсіх?
42 А Пан сказаў: Хто, думаеш, ёсьць верным і разумным эканомам, каторага паставіў пан над сваею чэлядзьдзю, каб даваў ім у час меру пшаніцы?
43 Багаслаўлены той слуга, каторага пан прыйшоўшы, знойдзе гэтак чынячага.
44 Сапраўды кажу вам, што над усім, што мае, паставіць яго.
45 А калі-б той слуга сказаў у сэрцы сваім: «Пан мой пазьніцца прыйсьці», і пачаў-бы біць слугаў і служак, і есьці і піць і ўпівацца,
46 прыйдзе пан слугі таго ў дзень, у каторы ён не спадзяецца, і ў гадзіне, каторай ня ведае; і аддзеліць яго, і часьць ягону паложыць з нявернымі.
47 Той-жа слуга, каторы пазнаў волю пана свайго, і не прыгатовіў, не зрабіў паводле волі ягонай, будзе моцна караны;
48 а каторы ня ведаў і зрабіў нешта годнае кары, будзе мала караны. Ад кожнага-ж, каму многа дадзена, ад таго будуць многа вымагаць; а каму многа даручылі, болей будуць хацець ад яго.
49 Я прыйшоў кінуць агонь на зямлю, і чаго хачу, адно каб ён загарэўшыся?
50 Але я маю быць ахрышчаны хростам, і як-жа я сьціснуты, аж пакуль не даканаецца!
51 Вы думаеце, што я прыйшоў даць супакой на зямлю? Не, кажу вам, але разлучэньне.
52 Бо адгэтуль будуць пяцёх у вадным доме разьдзяліўшыся, трох проціў двух, і двух проціў трох.
53 Разьдзеляцца бацька проціў сына, а сын проціў свайго бацькі; матка проціў дачкі, а дачка проціў маткі; сьвёкра проціў сваей нявесткі, а нявестка проціў сваей сьвёкры.
54 Казаў-жа і да грамадаў: Калі бачыце хмару, якая падымаецца з захаду, зараз кажаце: «Будзе дождж» — і гэтак бывае;
55 а калі дзьме паўдзённы вецер, кажаце: што «будзе гарачыня» — і бывае.
56 Крывадушнікі, воблік неба і зямлі вы ўмееце пазнаваць, а як-жа вы не пазнаецё гэтага часу?
57 Чаму-ж вы і самі з сябе ня судзіце, што справядлівае?
58 Калі-ж ты ідзеш з сваім праціўнікам да начальніка, у дарозе старайся звольніцца ад яго, каб часам не пацягнуў цябе да судзьдзі; а судзьдзя не аддаў цябе выканаўцы; а выканаўца ня кінуў цябе ў вастрог.
59 Кажу табе, ня выйдзеш адтуль, пакуль не аддасі нават апошняга грошыка.
Зноскі:
10 Гл. Мт. 12:31.
12 Дух Сьв., ад каторага ідзе ўсялякае Божае натхненьне і сіла рэлігійнага пракананьня, паддасьць тады апосталам, што яны маюць гаварыць.
13 Жыдоўскія рабіны былі тады так-жа судзьдзямі ў спорах за спадчыну. Вось-жа адзін чалавек, пакрыўджаны сваім братам, просіць Езуса, каб загадаў ягонаму брату падзяліцца з ім спадчынай.
14 Хрыстус ня хоча быць дзяльніком у справах спадчыны, бо такія справы належаць да судоў сьвецкіх. Хрыстус-жа прыйшоў навучыць людзей, як яны маюць жыць і прыйшоў адкупіць іх ад няволі грэху.
15 Шчасьце жыцьця людзкога не залежыць ад дастаткаў, якія скора прамінаюць, але ад чыстага сумленьня перад Богам.
22 Не забараняе тут Хрыстус старацца добрым спосабам, каб здабыць сабе патрэбныя рэчы да жыцьця, а толькі забараняе займацца праз меру зямнымі справамі з крыўдай для душы. Дый урэшце не ад чалавека залежыць ягонае жыцьцё, але ад Бога (Гл. Лук. 12:16-21).
31 Гл. Мт. 6:33.
35 Апаясацца — г. зн. быць гатовым. У Палестыне, дзе насілі і цяпер носяць доўгае адзеньне, такое апаясваньне або падпяразваньне было канечнае пры працы і ўсякіх рухах.
36 Вясельле на ўсходзе адбывалася вечарам і кончылася позна ўначы.
38 Ноч у жыдоў дзялілася на 4 варты: першая варта — ад захаду сонца да нашай гадзіны 9-тай; другая — ад 9 да поўначы; трэцяя — ад поўначы да гадзіны 3; чацьвертая — ад 3 да ўсходу сонца.
46 «Часьць ягону паложыць з нявернымі» г. зн. асудзіць яго на вечнае мучэньне.
49 Хрыстус прыйшоў на зямлю, каб агнём сваей навукі і любові запаліць людзей да добрых чынаў і хоча, каб гэтакі агонь гарэў на ўсей зямлі.
50 Хростам Езус называе тут сваю муку (гл. Мк. 10:38). І хоць ягона сэрца сьціскаецца болем, аднак жадае, каб гэта часіна настала чымхутчэй.
57 Іншымі славамі, Хрыстус пытаецца: Чаму вы ідзецё да судоў, а не вырашаеце самі паміж сабою вашых спораў справядліва?
59 У гэтай прыповесьці Езус вучыць нас, што трэба зьяднацца з Богам яшчэ на гэтым сьвеце, бо па сьмерці нясплачаныя даўгі жыцьця нашага прымушаны будзем адпакутаваць у чысцы, калі не заслужым на вечную кару.
Сьвятая Эванэлія Езуса Хрыста паводле Лукаша, 12 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.
