1 І сталася потым, і хадзіў ён па местах і сёлах, навучаючы і абвяшчаючы каралеўства Божае, і дванаццацёх з ім.
2 і некаторыя жанчыны, што былі аздароўлены ад злых духаў і немачаў: Марыя, якая завецца Магдалена, з якой выйшла сем д’яблаў,
3 і Ёанна, жонка Хузы, Гэрадавага эканома, і Зузанна, і многа другіх, якія служылі яму з сваей маемасьці.
4 Калі-ж зыходзілася вялікая грамада і з местаў сьпяшылі да яго, сказаў праз падабенства:
5 Выйшаў што сее, сеяць сваё насеньне. І калі сеяў, адно ўпала пры дарозе, і было патаптана, і птушкі нябесныя падзяўблі яго.
6 А другое ўпала на скалу і ўзыйшоўшы зсохла, бо ня мела вільгаці.
7 А іншае ўпала паміж церняў, і разам узыйшоўшы, церні заглушылі яго.
8 А іншае ўпала на добрую зямлю, і ўзыйшоўшы, прынясло плод у-сто-раз. Кажучы гэтае заклікаў: Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае!
9 І пыталіся ў яго вучні ягоны, што знача гэтая прыповесьць.
10 Ён сказаў ім: Вам дадзена знаць тайніцу каралеўства Божага, але другім у прыповесьцях, каб гледзячы ня бачылі, і слухаючы, не разумелі.
11 А прыповесьць знача гэтае: Насеньне — гэта слова Божае.
12 А што пры дарозе — гэта тыя, каторыя слухаюць, потым прыходзіць д’ябал і забірае слова з іхнага сэрца, каб уверыўшы ня збавіліся.
13 Бо што на скале — гэта тыя, каторыя як пачуюць, з радасьцяй прыймаюць слова, але яны ня маюць карэньняў; яны вераць да часу, а ў час спакушэньня адступаюць.
14 А што ўапала ў церні — гэта тыя, каторыя слухалі і, адыйшоўшы, бываюць заглушаны клапотамі, багацьцем і ўцехамі жыцьця і ня прыносяць плоду.
15 А што на добрую зямлю — гэта тыя, каторыя пачуўшы слова ў добрым і шчырым сэрцы затрымоўваюць і прыносяць плод у цярплівасьці.
16 Ніхто-ж, запаліўшы сьвечку, не прыкрывае яе пасудзінай або ставіць пад ложак, але ставіць на ліхтар, каб уваходзячыя бачылі сьвятло.
17 Бо няма тайнага, што-б ня выявілася, ані скрытага, што-б ня сталася ведамым і ня выйшла наверх.
18 Дык глядзеце, як маеце слухаць. Бо хто мае, таму будзе дадзена, а хто-колечы ня мае, у таго будзе аднята і тое, што, як яму здаецца, ён мае.
19 І прыйшлі да яго маці і браты ягоны, і не маглі падыйсьці да яго дзеля грамады.
20 І далі яму знаць: Маці твая і браты твае стаяць на дварэ, хочучы цябе бачыць.
21 Ён, адказваючы, сказаў да іх: Маці мая і браты мае — гэта тыя, каторыя слухаюць слова Божага і выпаўняюць.
22 І сталася аднаго дня, і ён увайшоў у лодку і вучні ягоны, і сказаў да іх: Пераплывем на той бок возера. І паплылі.
23 І калі яны плылі, ён заснуў. І надыйшоў на возера бурны вецер, і заліваліся, і былі ў небясьпецы.
24 Прыступіўшы-ж, збудзілі яго, кажучы: Вучыцель, гінем! А ён устаўшы, прыгразіў ветру і ўзбурэньню вады, і перастала, і зрабілася ціша.
25 І сказаў ім: Дзе-ж вера вашая? Яны, спалохаўшыся, дзівіліся, адзін да другога кажучы: Хто, думаеш, ён ёсьць, што загадывае і вятром і мору, і слухаюць яго?
26 І прыплылі да краіны Гэразэнаў, што ёсьць наўпроць Галілеі.
27 І калі выйшаў на зямлю, пераняў яго адзін чалавек, каторы меў д’ябэльства ўжо з даўных часоў; і не накладаў ён адзеньня, і ня жыў у доме, але ў грабох.
28 Ён, як убачыў Езуса, упаў перад ім, і закрычаўшы вялікім голасам, сказаў: Што табе да мяне, Езусе, Сыне Бога Найвышэйшага? Малю цябе, ня муч мяне!
29 Бо загадываў духу нячыстаму, каб выйшаў з чалавека. Бо з даўных часоў хватаў яго, і быў зьвязваны ланцугамі і сьцеражоны ў кайданах, і парваўшы вязі, быў гнаны д’яблам у пустыню.
30 Пытаўся-ж у яго Езус, кажучы: Якое ў цябе імя? А ён сказаў «Легіён», бо многа д’яблаў было ўвайшоўшы ў яго.
31 І прасілі яго, каб не загадываў ім ісьці ў бяздоньне.
32 Была-ж там вялікая стада сьвіней, пасучыся на гарэ. І прасілі яго, каб пазволіў ім увайсьці ў іх. І пазволіў ім.
33 Дык выйшлі д’яблы з чалавека і ўвайшлі ў сьвіньні. І з разгонам кінулася стада з круцізны ў возера і патанула.
34 Як убачылі, што сталася, тыя што пасьвілі, уцяклі і далі знаць у горад і ў сёлы.
35 І выйшлі паглядзець, што сталася; і прыйшлі да Езуса, і знайшлі чалавека, сядзячага каля ног ягоных, адзетага і прыздаровым розуме, і спалохаліся.
36 А расказалі ім тыя, што бачылі, як ён стаў здаровым ад «Легіёну».
37 І прасіла яго ўсё мноства краіны Гэразэнаў, каб адыйшоў ад іх, бо зьняў іх вялікі страх. Ён-жа ўвайшоўшы ў лодку, вярнуўся.
38 І прасіў у яго чалавек, з каторага былі выйшаўшы д’яблы, каб быць пры ім. Але Езус адправіў яго, кажучы:
39 Вярніся ў дом твой і раскажы, якія вялікія рэчы табе ўчыніў Бог. І пайшоў ён, па ўсім горадзе расказваючы, якія вялікія рэчы ўчыніў яму Езус.
40 І сталася, калі вярнуўся Езус, спаткала яго грамада, бо ўсе чакалі яго.
41 І вось прыйшоў чалавек, на імя Яір, а ён быў старшым над бажніцаю; і ўпаў да ног Езуса, просячы яго, каб увайшоў у дом ягоны,
42 бо ў яго была адзіная дачка каля дванаццаці гадоў і тая ўмірала. І здарылася, калі ён ішоў, грамады сьціскалі яго.
43 І адна жанчына, каторая ад дванаццаці гадоў была ў крывацечы, каторая выдала на лекараў ўсю сваю маемасьць і ў ніводнага не магла вылячыцца;
44 падыйшла ззаду і дакранулася да краю ягонай адзежы, і зараз-жа спынілася яе крывацеча.
45 І сказаў Езус: Хто гэта дакрануўся да мяне? Калі-ж усе адпіраліся, сказаў Пётр і тыя, што з ім былі: Вучыцель, грамады ціснуць цябе і душаць, а ты кажаш: «Хто да мяне дакрануўся»?
46 І сказаў Езус: Дакрануўся да мяне нехта, бо я пазнаў, што сіла выйшла з мяне.
47 А жанчына, бачачы, што не ўтаілася, дрыжучы падыйшла і ўпала да ног ягоных; і аб’явіла перад усім народам, дзеля якое прычыны дакранулася да яго і як зараз аздаравела.
48 А ён сказаў ей: Дачка, вера твая зрабіла цябе здаровай, ідзі ў супакою.
49 Калі ён яшчэ гаварыў, прыйшоў нехта да старшага над бажніцаю, кажучы яму: Што памерла твая дачка, ня турбуй яго.
50 А Езус, пачуўшы гэтае слова, адказаў бацьку дзяўчыны: Ня бойся, вер толькі і будзе здарова.
51 І калі прыйшоў у дом, не пазволіў увайсьці з сабою нікому, апрача Пятра, Якуба, Яна і бацькі і маткі дзяўчыны.
52 Усе-ж плакалі і галасілі па ей. Але ён сказаў: Ня плачце, дзяўчына не ўмярла, але сьпіць.
53 І сьмяяліся з яго, ведаючы, што яна памярла.
54 Ён-жа, узяўшы яе за руку, ускрыкнуў, кажучы: Дзяўчына, устань!
55 І вярнуўся дух яе, і зараз-жа ўстала. І загадаў даць ей есьці.
56 І астаўпянелі бацькі яе; ён ім прыказаў, каб нікому не гаварылі, што было сталася.
Зноскі:
2 З гэтых слоў відаць, што Марыя Магдалена была апанавана злымі духамі. Але як апанаваньне злымі духамі было не заўсёды карай за грахі (Мт. 8:16), то некаторыя пісьменьнікі думаюць, што Марыя Магдалена не канечне была вялікай грэшніцай, тымболей што з эванэліі ня можна напэўна сьцьвердзіць, што грэшніца, аб якой расказвае сьв. Лукаш (7:36-50), была напэўна Марыя Магдалена.
3 З гэтых слоў робяць вывад, што Хуза, эканом Гэрада, спрыяў Езусу, калі пазваляў сваей жонцы паслугаваць і памагаць Езусу.
5 Гл. Мт. 13:3 і наст.
16 Так і Бог сваіх пасланцоў паставіць ня ў скрытнасьці, але на ліхтар жыцьця, каб як сьветачы сьвяцілі людзям.
17 Гл. Мк. 4:22.
19 Гл. Мт. 12:46 і наст.
28 Гл. Мт. 8:28 і наст.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Сьвятая Эванэлія Езуса Хрыста паводле Лукаша, 8 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.