1 Былі хвальш-прарокі ў народзе, як і ў вас будуць вучыцялі-лгуны, якія ўвядуць гэрэтыцкія сэкты і, адцураўшыся Збавіцеля іх адкупіўшага, натрочаць на сябе хуткую загубу.
2 І многія пойдуць сьлядамі іхняй распушчанасьці, празь іх і шлях праўды будзе абэшчаны.*
3 Ў сваёй заграбучасьці яны лавіцьмуць вас лісьлівымі славамі, але прысуд ім даўно гатовы і загуба іх не абміне.
4 Бо калі зграшыўшых анелаў Бог не пашчадзіў, а зьвязаўшы путамі пякельнае цемры каральнае, аддаў захаваць іх на суд;*
5 калі не пашкадаваў першабытнага сьвету, а ўхаваў толькі самавосьмага Ноя, спавесьніка праўды, наводзячы патоп на бязбоязны Бога сьвет;*
6 ды калі гарады Садомцаў і Гоморцаў, асудзіўшы на разбурэнне, абярнуў у попел на показ будучым бязбожнікам;
7 а справядліўца Лёта, прыгнечанага сужыцьцём з людзьмі разбуянае распусты, выбавіў,
8 (гэты бо праведнік, жывучы між імі й штодня відзячы ды чуючы нягодныя паступкі, мучыўся ў сваёй справядлівай душы),
9 дык знача ведае Бог, як выбаўляць пабожных ад спакушання, а нягоднікаў захоўваць да суднага дня на кару;
10 асабліва тых, якія ў нячыстай пажадлівасьці служаць целу, а верхаўладай пагарджаюць, самахвальскіх нахабнікаў, што адважваюцца ганьбячыя анелаў сэкты ўводзіць;*
11 тады як анелы, хоць большыя магуцтвам і сілай, не ппадымаюць на іх прад Богам дакараючага суду.
12 Яны, як неразумныя жывёла, празначаная з натуры свае на ўлоў ды на ўбой, бэсьцяць тое, чаго не разумеюць і ў бэстыяльсьцьве сваім выгінуць,
13 дастануць адплату за буянства. Бясстыднікі й паскуднікі — штодзенную насалоду адураючаю роскашшу яны ўважаюць за шчасьце, банкетуючы з вамі;
14 вочы іхнія заўсёды поўныя грэшнай похаці й прывабы для падатных душ, а сэрцы гатовыя да нажывы — гэта сыны пракляцьця.
15 Зыйшоўшы з простага шляху, яны зблудзілі, падаўшыся ў сьляды Балаама, сына Босора, які пагнаўся на неправедны подкуп,*
16 але быў зганены за свой праступак: бязмовая асьліца ў ярме, прагаварыўшы, людзкім голасам, утамавала дур прарока (Ліч. 22:23−24).
17 Гэта крыніцы бязводныя, аблокі бурай ганяныя: іх чакае чорная хмара вечнай цемрадзі.
18 Прамаўляючы бо надутымі й пустымі славамі, яны вабяць у распусную похатнасьць цела тых, што недаўна толькі адхінуліся ад занураных у блудзе;
19 суляць ім свабоду, самы будучы рабамі гнілля; хто бо кім пераможаны, той таму й раб.
20 Бо-ж калі, ўцёкшы ад брыды сьвету праз пазнане Ўсеспадара й Збавіцеля нашага Езуса Хрыстуса, зноў уцялёпкваюцца ў яе, дык апошнія рэчы іх горшыя за першыя.
21 Лепш былоб ім не пазнаваць шляху праведнасьці, чым, пазнаўшыць адвярнуцца назад ад пераданага ім сьвятога прыказання.*
22 Але на іх спраўджаецца надта дарэчная прыказка: сабака вяртаецца да сваіх рыготаў, а вымытая сьвіньня — да свайго балота.
Зноскі:
2 Шлях праўды = шлях навукі Збавіцеля й ягонай Эклезіі. Вольнадумцы й іхнія прыхвасьні раздураюць веручых сваім вучэньнем ды неморальным жыцьцём, наводзячы на хрысьціянства дагану ад паганства, не адрожніваючага іх ад існых хрысьціян.
4 ...на суд = на вечную кару.
5 Самавосьмага Ноя = восьмага ў сваёй сям’і ухаванай ад патопу ў корабе.
10 Верхаўладай = Збавіцеля й ягонай Эклезіі з цэлай духоўнай Гэрархіяй. Сэкты = перадусім гностыкаў з апостальскіх часаў, але быўшых моў правобразам сэкціарства нашых часаў, хварэючага на трасцу ненавісьці да прававітага духавенства на чале з самым «Слугой слуг Божых», Папежам.
15 пагнаўся на неправедны подкуп = караля Моабітаў, Балака, проці Ізраэля.
21 Быліб менш вінаватыя, каліб ня чулі ніколі апавяшчанай Эванэліі, нельга былоб тады ім вытыкаць нявернасьці, няўдзячнасьці й адступства.
Другі ліст сьвятога апостала Пятра, 2 раздзел. Пераклад П. Татарыновіча.
