1 У тую часіну вучні прыступілі да Езуса, кажучы: Хто, думае, ёсьць большым у каралеўстве нябесным?
2 А Езус, паклікаўшы дзіця, паставіў пасярод іх
3 і сказаў: Сапраўды кажу вам, калі вы не навернецеся і ня станеце як дзеці, ня ўвойдзеце ў каралеўства нябеснае.
4 Дык хто-б паніжыў сябе, як гэтае дзіця, той большы ў каралеўстве нябесным.
5 І хто-б прыняў адно гэтакае дзіця ў імя маё, мяне прыймае.
6 А хто-б згоршыў аднаго з гэтых малых, каторыя ў мяне вераць, лепш яму, каб млынавы камень зачапіць яму за шыю і ўтапіць у глыбіні мора.
7 Гора сьвету дзеля згаршэньняў. Бо хоць трэба, каб прыйшлі згаршэньні, аднак-жа гора таму чалавеку, праз каторага прыходзіць згаршэньне.
8 Калі-ж рука твая або нага твая горшыць цябе, адатні яе і адкінь ад сябе: лепш табе ўвайсьці ў жыцьцё калекім або кульгавым, чым маючы абедзьве рукі або кульгавым, чым маючы абедзьве рукі або абедзьве нагі быць укінутым у вагонь вечны.
9 І калі вока тваё горшыць цябе, вырві яго і адкінь ад сябе: лепш табе з адным вокам увайсьці ў жыцьцё, чым маючы двое вачэй быць укінутым у пекла агню.
10 Глядзеце, каб не пагарджаць ніводным з гэтых малых, бо я вам кажу, што анёлы іх у небе заўсёды бачаць воблік Айца майго, каторы ёсьць у небе.
11 Бо Сын чалавечы прыйшоў збавіць, што было згінуўшы.
12 Як вам здаецца? Калі-б у каго было сто авец і адна з іх заблудзіла, то ці не пакіне ён дзевяцьдзесят дзевяць у горах і ня пойдзе шукаць тае, што заблудзіла?
13 І калі ўдасца яму знайсьці яе, сапраўды кажу вам, што ён больш цешыцца з яе, чым з дзевяцьдзесят дзевяці, якія не заблудзілі.
14 Так ня ёсьць воля Айца вашага, каторы ёсьць у небе, каб згінуў адзін з гэтых малых.
15 А калі-б саграшыў проціў цябе брат твой, ідзі і напамінай яго паміж табою і ім адным; калі паслухае цябе, здабудзеш брата твайго.
16 А калі не паслухае цябе, вазьмі з сабою яшчэ аднаго або двух, каб вуснамі двух або трох сьведкаў сьцьвердзілася кожнае слова.
17 Калі-б іх не паслухаў, скажы Каьсцёлу, а калі-б Касьцёла не паслухаў, няхай будзе для цябе як паганін і мытнік.
18 Сапраўды кажу вам, што-толькі зьвяжаце на зямлі, будзе разьвязана і ў небе.
19 Яшчэ кажу вам, што калі-б двух з вас згадзіліся на зямлі адносна кожнай рэчы, якую-толькі папросяць, станецца ім ад Айца майго, каторы ёсьць у небе.
20 Бо дзе двух або трох ёсьць сабраўшыся ў імя тваё, там я ёсьць пасярод іх.
21 Тады Пётр, прыступіўшы да яго, сказаў: Пане, сколькі разоў саграшыць проціў мяне брат мой і я маю яму дараваць? Ці аж да сямі разоў?
22 Сказаў яму Езус: Не кажу табе: аж да сямі разоў, але аж да сямідзесці сямі разоў.
23 Дзеля гэтага каралеўства нябеснае падобнае ёсьць да чалавека караля, які хацеў зрабіць рахунак са сваімі слугамі.
24 І калі пачаў рабіць рахунак, прывялі яму аднаго, каторы быў яму вінен дзесяць тысяч талентаў.
25 Калі-ж ён ня меў скуль аддаць, загадаў пан ягоны прадаць яго, і жонку ягону, і дзяцей, і ўсё, што меў і аддаць.
26 А гэны слуга, упаўшы, маліў яго, кажучы: Будзь цярплівы да мяне і я ўсё табе аддам.
27 І зжаліўся пан над гэным слугою, адпусьціў яго і дараваў яму доўг.
28 Гэны-ж слуга, выйшаўшы, спаткаў аднаго з сваіх таварышаў, каторы быў яму вінен сто дынараў, і схапіўшы, душыў яго, кажучы: аддай, што вінават.
29 І ўпаўшы таварыш ягоны, маліў яго, кажучы: Будзь цярплівы да мяне і я ўсё табе аддам.
30 Аднак той не захацеў, але пайшоў і пасадзіў яго ў вастрог, аж пакуль не аддасьць доўгу.
31 А таварышы ягоны, увідзеўшы, што сталася, засмуціліся вельмі і прыйшлі і расказалі свайму пану ўсё, што было сталася.
32 Тады ягоны пан паклікаў яго і сказаў яму: Слуга нягодны! Я табе ўвесь доўг дараваў, затым што ты прасіў мяне,
33 дык ці-ж ня трэба было і табе пажалець свайго таварыша, так як я пажалеў цябе.
34 І загневаўся пан ягоны аддаў яго катам, пакуль ня верне ўсяго доўгу.
35 Так і Айцец мой нябесны зробіць вам, калі не адпусьціце кожны брату свайму з сэрцаў вашых.
Зноскі:
1 Апосталы перад зыходам Сьв. Духа былі падлеглы ўсім людзкім слабасьцям і дзеля гэтага падымалі часам пытаньне, хто з іх старшы.
3 Хрыстус вымагае, каб сталіся падобнымі да дзяцей у пакоры і скромнасьці.
5 «Хто-б прыняў» — гэта значыць, хто-б аказаў ім якую ўслугу або прыязьлівасьць, той атрымае нагароду, як-бы зрабіў гэта самому Хрыстусу.
6 Падаючы такую вялікую кару, Хрыстус зварочвае ўвагу слухачоў на вялікасьць грэху згаршэньня; г. зн. калі хто навучыць або прывядзе да грэху дзіця, або справядлівага, веручага ў Хрыста, чалавека.
7 Мусяць прыйсьці згаршэньні, бо на сьвеце ёсьць побач з добрымі і благія людзі, а яшчэ дзеля таго, што чалавек мае вольную волю і можа пахіліцца ў добры бок або ў дрэнны.
9 Нават найдаражэйшыя асобы або рэчы трэба адкінуць ад сябе, калі яны вядуць да граху.
У пекле, апроч кары асуджэньня, пазбаўляючай агляданьня Бога, ёсьць яшчэ кара агню. Які гэта агонь — мы ня ведаем, але мусіць іншы чым тут на зямлі.
10 Як д'яблы носяць заўсёды з сабою свае мукі, так і анёлы маюць заўсёды з сабою сваё нябеснае шчасьце агляданьня Бога. З гэтага радка відаць так-жа, што чалавек мае свайго анёла-стража і дзеля гэтага заслугоўвае на пашану.
12 Такою блуднаю авечкаю ёсьць кожны грэшнік.
13 Заўсёды чалавек болей цешыцца з таго, што быў згубіў і знайшоў, чым з таго, што мае, хоць тое, што мае, ёсьць шмат даражэйшым за знойдзенае.
15 Братняе, спагаднае і ўмелае напамінаньне мае ў жыцьці вялікае значэньне.
18 Хоць апосталам даў Хрыстус уладу над вернымі, то аднаму толькі Пятру даў ключы каралеўства нябеснага і сказаў «пасі баранкі мае, пасі авечкі мае».
19 «Двух згадзіліся» г. зн. прасілі Бога ў імя Езуса Хрыста.
20 Там і Хрыстус ёсьць з сваею ласкаю і заступніцтвам, а дзе Хрыстус заступаецца, там малітва будзе выслухана.
22 Вучыцялі (рабіны) і кніжнікі загадывалі дараваць 3 разы, дык Пётр, падаючы 7 разоў, думаў, што падаў найбольшую лічбу, аднак Хрыстус загадыве дароўваць бліжняму аж да сямідзесяці сямі разоў, гэта значыць, без канца.
24 Десяць тысяч талентаў — гэта аграмадная сума: каля 12 мільёнаў даляраў. Гэтакая вялікая сума азначае вялікасьць і многасьць нашых він перад Богам.
25 Даўнейшае права Рымскае дазваляла прадаць даўжніка як нявольніка; гэты звычай існаваў і ў жыдоў.
28 Дынар — каля 2 зал., звычайная штодзённая плата работніку ў тагачаснай Палестыне.
Сьвятая Эванэлія Езуса Хрыста паводле Матэуша, 18 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.
