1 У той час пачуў тэтрарха Гэрад аб славе Езуса
2 і сказаў да сваіх слуг: Гэта Ян Хрысьціцель; ён устаў з умерлых і дзеля гэтага цуды дзеюцца праз яго.
3 Бо Гэрад узяў быў Яна, і закаваў яго, і пасадзіў у вастрог дзеля Гэрадыяды, жонкі брата свайго.
4 Бо Ян казаў яму: Ня можна табе трымаць яе.
5 І хацеў яго забіць, але баяўся народу, бо яго мелі за прарока.
6 У дзень-жа нарадзін Гэрада дачка Гэрадыяды скакала пасярод і спадабалася Гэраду.
7 Затым пад прысягай абяцаўся ей даць чаго толькі яна зажадае ад яго.
8 А яна, навучаная сваей маткай, сказала: Дай мне тут на талерцы галаву Яна Хрысьціцеля.
9 І засмуціўся кароль, але дзеля прысягі і дзеля тых, што разам сядзелі, загадаў даць.
10 І паслухаўшы адсек галаву Яну ў вастрозе.
11 І прынясьлі галаву яго на талерцы і далі дзяўчыне, а яна занясла сваей матцы.
12 І прыйшлі вучні ягоны, узялі ягонае цела і пахавалі яго, і прыйшоўшы, паведамілі Езуса.
13 Езус, пачуўшы аб гэтым, адплыў адтуль у лодцы на месца пустыннае, аддзельна; калі-ж пачулі грамады, пайшлі за ім з гарадоў пехатою
14 І выйшаўшы, убачыў вялікую грамаду, і зжаліўся над імі і аздаравіў іхных хворых.
15 Калі-ж настаў вечар, падыйшлі да яго вучні ягоны, кажучы: Пустыннае месца і час ужо позны, пусьці грамаду, каб яны, пайшоўшы ў сёлы купілі сабе ежы.
16 Але Езус сказаў ім: Не канечне маюць ісьці, вы дайце ім есьці.
17 Адказалі яму: Мы маем тут толькі пяць хлябоў і дзьве рыбы.
18 Ён сказаў ім: Прынясеце мне іх сюды.
19 І загадаўшы народу пасесьці на траве, узяў пяць хлябоў і дзьве рыбы, узглянуў у неба, пабагаславіў, і ламаў, і даваў вучням хлябы, а вучні народу
20 І елі ўсе і наеліся. І назьбіралі, што асталося, дванаццаць поўных кашоў кавалкаў
21 А тых, што елі, было ня лік пяць тысяч мужчын, апрача жанчын і дзяцей.
22 І зараз прымусіў Езус вучняў увайсьці ў лодку і плыць перад ім на другі бок мора, пакуль ён адпусьціць грамады
23 І адпусьціўшы грамаду, ён адзін узыйшоў на гару памаліцца; і калі настаў вечар, быў там адзін.
24 А лодка пасярод мора была кідана хвалямі, бо быў праціўны вецер.
25 А ў чацьвёртую варту ночы прыйшоў да іх, ідучы па моры.
26 І ўгледзеўшы яго ідучага па моры, спалохаліся і казалі: Гэта здань. І ад страху закрычалі.
27 Але Езус зараз адазваўся да іх, кажучы: Надзейцеся, гэта я, ня бойцеся
28 А Пётр, адказваючы, сказаў: Пане, калі гэта ты, загадай мне прыйсьці да цябе па вадзе.
29 А ён сказаў: Прыйдзі. І Пётр, выйшаўшы з лодкі, пайшоў па вадзе, каб падыйсьці да Езуса.
30 Але бачачы моцны вецер, спужаўся і, пачаўшы тануць, закрычаў кажучы: Пане, ратуй мяне!
31 І зараз-жа Езус, працягнуўшы руку, падхапіў яго і сказаў яму: Малаверны, чаго ўсумніўся?
32 І калі ўвайшлі ў лодку, перастаў вецер.
33 А тыя, што былі ў лодцы, падыйшлі і пакланіліся яму, кажучы: Сапраўды ты ёсьць Сын Божы.
34 І калі пераплылі, прыйшлі ў зямлю Гэнэзарскую.
35 А людзі яе ваколіцы, пазнаўшы яго, далі знаць па ўсей тэй краіне і прынясьлі да яго ўсіх хворых
36 і прасілі яго, каб хоць дакрануцца да краю адежы ягонай. І каторыя толькі дакрануліся, сталі здаровы.
Зноскі:
1 Гэрад Антыпа, сын Гэрада В., валадар Галілеі і Пэрэі (ад 4 г. перад Нарадж. Хр. да 37 г. па Нарадж. Хр.) быў падобны ў сваім жыцьці і паступках да свайго бацькі. Ня быў толькі ён такім срогім, але чалавекам слабавольным, без характару.
4 Гэрадыяда, унучка Гэрада В. была выйшаўшы замуж за сваяка свайго Гэрада Філіпа, а як гэты яе муж ня меў ніякай валадарскай годнасьці, то амбітная жанчына, хочучы быць каралевай, кінула свайго мужа і выйшла замуж за Гэрада Антыпу, брата Гэрада Філіпа. Проціў гэтай грэшнай, забароненай законам сувязі, выступаў сьв. Ян Хрысьціцель і гэтым сьцягнуў на сябе ненавісьць Гэрадыяды.
6 Дачка Гэрадыяды з яе першага замужжа з Гэрадам Філіпам, звалася Саломэ; яна магла мець тады каля 15 гадоў. Балі тады былі злучаныя з даволі распуснымі скокамі.
9 Прысяга Гэрада была грэшнай і не абавязывала яго, бо ані прысягаць на грэх, ані спаўняць такой прысягі ня можна. Але, як бачым, адзін грэх цягне за сабою другі, яшчэ большы.
11 Бог ужо на гэтым сьвеце пакараў Гэрадыяду, бо была выгнана з краю і памёрла ў далёкай Галіі (сяньняшняй Францыі).
19 Хлябы яшчэ і цяпер у Палестыне маюць форму круглых перапечак або куханаў (падобных да сяньняшняй мацы, толькі грубейшыя), і іх можна было лёгка ламаць.
25 Каля 4 гадзіны нараніцы. Ноч у жыдоў дзялілася на 4 варты па 3 гадзіны ў кожнай варце; першая варта пачыналася ў 6 гадзіне вечарам, а апошняя кончылася ў 6 гадз. нараніцы.
Сьвятая Эванэлія Езуса Хрыста паводле Матэуша, 14 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.
