1 Пасьля-ж пяці дзён прыбыў архісьвятар Ананій з некаторымі старшымі і з нейкім рытарам Тэртуллам, каторыя зьвярнуліся да начальніка проціў Паўла.
2 І калі Павал быў пакліканы, Тэртулл пачаў вінаваціць, кажучы: Як мы праз цябе жывём у вялікім супакою і многа праз тваю празорнасьць папраўляецца,
3 заўсёды і ўсюды прыймаем, высокадастойны Фэліксе, з вялікай падзякай.
4 А каб цябе даўжэй не затрымліваць, прашу, коратка нас паслухай дзеля тваей ласкавасьці.
5 Знайшлі мы гэтага чалавека заразьлівым і падымаючым бунты проціў усіх жыдоў на ўсім сьвеце і павадыром бунтарскае сэкты,
6 які нават пробаваў зьняважыць сьвятыню; і яго мы ўзяўшы, хацелі асудзіць паводле нашага закону.
7 Але надыйшоўшы тысячнік Лізій, з вялікім гвалтам вырваў яго з нашых рук,
8 загадваючы абвініцелям ягоным ісьці да цябе. Ад яго ты сам можаш, судзячы, даведацца аб гэтым усім, у чым мы яго вінавацім.
9 А дабавілі і жыды, што яно гэтак маецца.
10 Адказаў-жа Павал, калі яму начальнік даў знак гаварыць: Ведаючы, што ты ад многіх гадоў ёсьць судзьдзя для гэтага народу, я з добрай ахвотай буду сябе бараніць.
11 Бо можаш даведацца, што няма болей як дванаццаць дзён, як я прыйшоў пакланіцца ў Ерузалім.
12 І не занйшлі яны мяне ані ў сьвятыні з кім спорачы або робячы зборышча народу, ані ў бажніцах,
13 ані ў горадзе і ня могуць даказаць табе таго, у чым цяпер мяне вінавацяць.
14 Але табе прызнаюся ў тым, што паводле сэкты, якую завуць гэрэзыяй, так служу Айцу і Богу майму, веручы ва ўсё, што ў законе і ў прарокаў напісана;
15 маючы надзею на Бога, што будзе ўскрашэньне справядлівых і несправядлівых, якога і яны самі чакаюць.
16 Дзеля гэтага і я сам стараюся, каб мець заўсёды сумленьне без абразы перад Богам і перад людзьмі.
17 Пасьля-ж многіх гадоў я прыбыў, каб чыніць дарэньні майму народу, і ахвяры, і шлюбаваньні.
18 На гэтым ачышчанага ў сьвятыні, не з грамадою, ані з забурэньнем знайшлі мяне
19 некаторыя-ж жыды з Азіі, каторым трэба было стануць перад табою і вінаваціць, калі-б што мелі проціў мяне.
20 Або гэтыя самыя няхай скажуць, ці знайшлі ўва-мне што нягоднае, калі я стаю перад Радай,
21 апроч гэтага аднаго толькі слова, якое я ўскрыкнуў, паміж імі стоючы: што вы мяне сягоньня судзіце за ўскрашэньне ўмерлых.
22 Але Фэлікс, каторы вельмі добра знаў гэты шлях, адправіў іх, кажучы: Калі прыйдзе тысячнік Лізій, выслухаю вас.
23 І загадаў сотніку сьцерагчы яго, і каб меў ён супакой, і каб не забараняў нікому з ягоных служыць яму.
24 Пасьля-ж некалькіх дзён Фэлікс, прыйшоўшы з жонкай сваею Друзыллай, якая была жыдоўкай, паклікаў Паўла і слухаў яго аб веры ў Хрыста Езуса.
25 Калі- ж ён гаварыў аб справядлівасьці, і чысьціні, і будучым судзе, Фэлікс спалохаўшыся адказаў: Адносна на цяпер, адыйдзі, а ў часе дагодным паклічу цябе,
26 разам і спадзяючыся, што Павал дасьць яму грошы; дзеля гэтага і часта яго клічучы, гаварыў з ім.
27 Калі-ж прайшлі два гады, Фэлікс атрымаў наступніка Порцыя Фэста. Хочучы-ж аказаць ласку жыдом, Фэлікс пакінуў Паўла ў вастрозе.
Зноскі:
1 Тэртулл выступіў як абвініцель з боку Сангэдрыну.
3 Тагачасная рыторыка (красамоўства) вучыла на пачатку прамовы пахваліць уладара, каб здабыць ягоную спагаднасьць. Прыклад такой прамовы маем у прамове Тэртулла.
14 «Паводле сэкты, якую завуць гэрэзыяй» — значыць: паводле шляху навукі хрысьціянскай, якую жыды завуць гэрэзыяй.
22 «Знаў гэты шлях» г. зн. хрысьціянства. Фэлікс пазнаў хрысьціянства і быў пракананы, што Павал ніякай віны перад рымскай уладай ня мае, аднак будучы прагавіты на грошы, чакаў ад Паўла або ад хрысьціян выкупу (гл. р. 26).
25 Фэлікс спалохаўся, бо ён ня меў ані справядлівасьці, ані чыстасьці жыцьця і збаяўся суду Божага, аб каторым гаварыў Павал.
27 На Фэлікса данясьлі Нэрану, што несправядліва ўрадуе дык Фэлікс хацеў мець у жыдох прыяцеляў. Фэлікс пасьля быў казьнены Нэранам.
Апостальскія дзеі, 24 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.
