1 και ηρξατο αυτοιϲ εν παραβολαιϲ λαλειν α̅ν̅ο̅ϲ̅ τιϲ εφυτευϲεν αμπελωνα και περιεθηκεν αυτω φραγμον εξωρυξεν υποληνιον και ωκοδομηϲεν πυργον και εξεδοτο αυτον γεωργοιϲ και απεδημηϲεν
2 και απεϲτιλεν τω καιρω δουλον ινα παρα των γεωργων λαβη απο του καρπου του αμπελωνοϲ
3 οι δε λαβοντεϲ αυτο̅ εδιραν και απεκτιναν ϗ απεϲτιλαν κενο̅
4 και απεϲτιλεν προϲ αυτουϲ αλλον δουλον κακεινον κεφαλεωϲαντεϲ απεϲτιλαν ητιμαϲμενον
5 και παλιν αλλον απεϲτιλεν και πολλουϲ αλλουϲ τουϲ δε δεροντεϲ τουϲ δε αποκτινοντεϲ
6 υϲτερον δε ενα υιον εχων τον αγαπητον αυτου απεϲτιλεν προϲ αυτουϲ εϲχατον λεγων εντραπηϲονται τον υιον μου
7 εκεινοι δε οι γεωργοι προϲ εαυτουϲ ειπαν οτι ουτοϲ εϲτιν ο κληρονομοϲ δευτε αποκτινωμεν αυτον και ημων εϲται η κληρονομια
8 και λαβοντεϲ αυτον απεκτινα̅ και εξεβαλον εξω του αμπελωνοϲ
9 τι ουν ποιηϲει ο κ̅ϲ̅ του αμπελωνοϲ ελευϲεται και απολεϲει τουϲ γεωργουϲ και δωϲει τον αμπελωνα αλλοιϲ
10 ουδε την γραφην ταυτην ανεγνωκατε λιθον ον απεδοκειμαϲαν οι οικοδομουντεϲ ουτοϲ εγενηθη ειϲ κεφαλην γωνιαϲ
11 παρα κ̅υ̅ εγενετο αυτη και εϲτιν θαυμαϲτη ε̅ οφθαλμοιϲ ημων
12 και εζητουν αυτον κρατηϲαι και εφοβηθηϲαν τον οχλον εγνωϲαν γαρ οτι προϲ αυτουϲ την παραβολην ειπεν
13 και αποϲτελλουϲιν προϲ αυτον τιναϲ των φαριϲαιων και των ηρωδιανων ινα αυτον αγρευϲωϲι λογω
14 οι δε ελθοντεϲ ηρξαντο ερωταν αυτο̅ εν δολω διδαϲκαλε οιδαμεν οτι αληθηϲ ει και μελει ϲοι περι ουδενοϲ ου γαρ βλεπειϲ ειϲ προϲωπον ανθρωπων αλλ επ αληθειαϲ την οδον του θ̅υ̅ διδαϲκειϲ ειπον ουν ημιν εξεϲτιν δουναι {} [20] καιϲαρι η ου δωμεν η μη δωμεν
15 ο δε ειδωϲ αυτων την υποκριϲιν ειπεν αυτοιϲ τι με πειραζετε υποκριται φερετε μοι δηναριον ινα ειδω
16 οι δε ηνεγκα̅ και λεγει αυτοιϲ τινοϲ η εικων αυτη και η επιγραφη οι δε ειπαν καιϲαροϲ
17 και αποκριθειϲ ειπεν αυτοιϲ τα καιϲαροϲ αποδοτε καιϲαρι και τα του θ̅υ̅ τω θ̅ω̅ και εθαυμαϲαν επ αυτω
18 και ερχονται ϲαδδουκεοι προϲ αυτον οιτινεϲ λεγουϲι̅ αναϲταϲιν μη ειναι και επηρωτηϲαν αυτον λεγοντεϲ
19 διδαϲκαλε μωυϲηϲ εγραψεν ημιν οτι εαν τινοϲ αδελφοϲ αποθανη και εχη γυναικα και τεκνον μη αφη ινα λαβη ο αδελφοϲ την γυναικα και εξαναϲτηϲη ϲπερμα τω αδελφω αυτου
20 επτα αδελφοι ηϲαν και ο πρωτοϲ ελαβεν γυναικα και απεθανεν και ουκ αφηκεν ϲπερμα
21 ο δευτεροϲ ελαβεν αυτην και ουδε αυτοϲ αφηκεν ϲπερμα ο τριτοϲ ωϲαυτωϲ
22 οι ζ̅ και ουκ αφηκα̅ ϲπερμα εϲχατον παντων η γυνη απεθανεν
23 εν τη αναϲταϲι ουν αυτω̅ τινοϲ εϲται γυνη οι γαρ ζ̅ εϲχον αυτη̅ γυναικα
24 αποκριθειϲ δε ο ι̅ϲ̅ ειπεν αυτοιϲ ου δια τουτο πλαναϲθαι μη ειδοτεϲ ταϲ γραφαϲ μηδε την δυναμιν του θ̅υ̅
25 οταν γαρ εκ νεκρων αναϲτωϲιν ουτε γαμουϲιν ουτε γαμιϲκοντε αλλ ειϲιν ωϲ οι αγγελοι οι εν τοιϲ ουρανοιϲ
26 περι δε των νεκρων ει εγειρο̅τε ουκ ανεγνωκατε εν τη βιβλω μωυϲεωϲ επι τηϲ βατου ωϲ ειπεν ο θ̅ϲ̅ λεγω̅ αυτω εγω θ̅ϲ̅ αβρααμ και θ̅ϲ̅ ιϲαακ και θ̅ϲ̅ ιακωβ
27 ουκ εϲτιν θ̅ϲ̅ νεκρων αλλα ζωντων πολυ πλαναϲθαι
28 και προελθων ειϲ των γραμματεων ακουων αυτων ϲυνζητουντων ιδω̅ οτι καλωϲ απεκριθη αυτοιϲ επηρωτηϲεν αυτον ποια εϲτιν πρωτη εντολη
29 ο δε ειπεν αυτω παντων πρωτη ακουε ιϲτραηλ κ̅ϲ̅ ο θ̅ϲ̅ ημων κ̅ϲ̅ εϲτιν
30 και αγαπηϲιϲ κ̅ν̅ τον θ̅ν̅ ϲου εξ οληϲ τηϲ καρδιαϲ ϲου και εξ οληϲ τηϲ ψυχηϲ ϲου και εξ οληϲ τηϲ διανοιαϲ ϲου και εξ οληϲ τηϲ ιϲχυοϲ ϲου αυτη πρωτη
31 και δευτερα ομοιωϲ αυτη αγαπηϲιϲ τον πληϲιον ϲου ωϲ ϲεαυτον μιζων τουτων αλλη εντολη ουκ εϲτιν
32 και ειπεν αυτω ο γραμματευϲ καλωϲ διδαϲκαλε επ αληθειαϲ ειπαϲ οτι ειϲ θ̅ϲ̅ εϲτιν και ουκ εϲτιν αλλοϲ πλην αυτου
33 και το αγαπαν αυτον εξ οληϲ τηϲ καρδιαϲ και το εξ οληϲ τηϲ ϲυνεϲεωϲ και εξ οληϲ τηϲ ιϲχυοϲ και το αγαπαν τον πληϲιον ϲου ωϲ ϲεαυτον πλιον εϲτιν παντων ολοκαυτωματων και θυϲιων
34 και ο ι̅ϲ̅ ιδων οτι νουνεχωϲ απεκριθη ειπεν αυτω οτι ου μακραν ει απο τηϲ βαϲειλιαϲ του θ̅υ̅ και ουδειϲ ετολμα αυτον ουκετι επερωταν
35 και αποκριθειϲ λεγει διδαϲκων εν τω ιερω πωϲ λεγουϲιν οι γραμματιϲ οτι χ̅ϲ̅ υ̅ϲ̅ εϲτιν δ̅δ̅
36 αυτοϲ δ̅α̅δ̅ ειπεν εν π̅ν̅ι̅ αγιω ειπεν ο κ̅ϲ̅ τω κ̅ω̅ μου καθου εκ δεξιων μου εωϲ αν θω τουϲ εκχθρουϲ ϲου υποκατω των ποδων ϲου
37 αυτοϲ δ̅α̅δ̅ λεγει αυτον κ̅ν̅ και πωϲ υ̅ϲ̅ αυτου εϲτιν και πολυϲ οχλοϲ ηκουεν αυτου ηδεωϲ
38 και ελεγεν εν τη διδαχη αυτου βλεπετε απο των γραμματεων των θελοντω̅ εν ταιϲ ϲτολαιϲ περιπατειν και αϲπαϲμουϲ εν ταιϲ αγοραιϲ
39 και πρωτοκαθεδριαϲ εν ταιϲ ϲυναγωγαιϲ και πρωτοκλιϲιαϲ εν τοιϲ διπνοιϲ
40 οι κατεϲθιοντεϲ οικειαϲ χηρω̅ και ορφανων και προφαϲι μακρα προϲευχομενοι οιτινεϲ λημψονται περιϲϲον κριμα
41 και εϲτωϲ ο ι̅ϲ̅ κατεναντι του γαζοφυλακιου εθεωρι πανταϲ πωϲ ο οχλοϲ βαλλει τον χαλκον ειϲ το γαζοφυλακιο̅ και πολλοι πλουϲιοι εβαλλον πολλα
42 και ελθουϲα μια χηρα πτωχη εβαλεν λεπτα δυο ο εϲτιν κοδραντηϲ
43 και προϲκαλεϲαμενοϲ τουϲ μαθηταϲ λεγει αυτοιϲ αμην λεγω υμιν η χηρα αυτη η πτωχη πλιον παντων βεβληκεν ειϲ το γαζοφυλακιον
44 παντεϲ γαρ εκ του περιϲϲευματοϲ αυτων εβαλον αυτη δε εκ τηϲ υϲτερηϲεωϲ αυτηϲ εβαλεν ολον τον βιον αυτηϲ
Примечания:
14 [20] a {κηνϲον}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Марка, 12 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Вашингтонский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.