1 εγενετο δε εν τω το̅ οχλον επικειϲθαι αυτω και ακουειν τον λογον του θ̅υ̅ και αυτοϲ ην εϲτωϲ παρα την λιμνην γεννηϲαρετ
2 και ειδεν πλοια δυο εϲτωτα παρα την λιμνην οι δε αλιειϲ απ αυτων αποβαντεϲ επλυναν τα δικτυα
3 εμβαϲ δε ειϲ εν των πλοιων ο ην ϲιμωνοϲ ηρωτηϲεν αυτον απο τηϲ γηϲ επαναγαγειν ολειγον καθειϲαϲ δε εδιδαϲκεν εκ του πλοιου τουϲ οχλουϲ
4 ωϲ δε επαυϲατο λαλων ειπεν προϲ το̅ ϲιμωνα επαναγαγεται ειϲ το βαθοϲ και χαλαϲαται τα δικτυα υμων ειϲ αγρα̅
5 και αποκριθειϲ ο ϲιμων ειπεν αυτω επιϲτατα δι οληϲ νυκτοϲ κοπιαϲαντεϲ ουδεν ελαβομεν επει δε τω ϲω ρηματι χαλαϲω τα δικτυα
6 και τουτο ποιηϲαντεϲ ϲυνεκλειϲαν πληθοϲ ιχθυων πολυ διερρηϲϲοντο δε τα δικτυα αυτων
7 και κατενευϲα̅ τοιϲ μετοχοιϲ εν τω ετερω πλοιω του ελθονταϲ ϲυνλαβεϲθαι αυτοιϲ και ηλθαν και επληϲθηϲαν αμφοτερα τα πλοια ωϲτε βυθιζεϲθαι αυτα
8 ιδων δε ο ϲιμων προϲεπεϲεν τοιϲ γοναϲιν ι̅υ̅ λεγων εξελθε απ εμου οτι ανηρ αμαρτωλοϲ ειμει κ̅ε̅
9 θαμβοϲ γαρ περιεϲχεν αυτον και πανταϲ τουϲ ϲυ̅ αυτω επι τη αγρα των ιχθυων η ϲυνελαβον
10 ομοιωϲ δε και ιακωβον και ιωαννην υιουϲ ζεβεδεου οι ηϲαν κοινωνοι τω ϲιμωνι και ειπεν προϲ τον ϲιμωνα ο ι̅ϲ̅ μη φοβου απο του νυν α̅ν̅ο̅υ̅ϲ̅ εϲη ζωγρων
11 και καταγαγοντεϲ τα πλοια και επι τη̅ γην αφεντεϲ απαντα ηκολουθηϲα̅ αυτω
12 και εγενετο εν τω ειναι αυτον εν μια των πολεων και ιδου ανηρ πληρηϲ λεπραϲ και ιδων τον ι̅ν̅ πεϲων επι προϲωπον εδεηθη αυτου λεγων κ̅ε̅ εαν θεληϲ δυναϲαι με καθαριϲαι
13 και εκτειναϲ την χειρα ηψατο αυτου λεγων θελω καθαριϲθητει και ευθεωϲ η λεπρα απηλθεν απ αυτου
14 και παρηγγειλεν αυτω μηδενι ειπειν αλλα απελθων δειξον ϲεαυτον τω ιερει και προϲενεγκε περι του καθαριϲμου ϲου καθωϲ προϲεταξεν μωυϲηϲ ειϲ μαρτυριον αυτοιϲ
15 διηρχετο δε μαλλον ο λογοϲ περι αυτου και ϲυνηρχοντο οχλοι πολλοι ακουειν και θεραπευεϲθαι απο των αϲθενιων αυτων
16 αυτοϲ δε ην υποχωρω̅ εν ταιϲ ερημοιϲ ϗ προϲευχομενοϲ
17 και εγενετο εν μια των ημερων και αυτοϲ ην διδαϲκων και ηϲαν καθημενοι φαριϲαιοι και νομοδιδαϲκαλοι οι ηϲαν εληλυθοτεϲ εκ παϲηϲ χωραϲ τηϲ γαλιλαιαϲ και ιουδαιαϲ και ιερουϲαλημ και δυναμειϲ κ̅υ̅ ην ειϲ το ειαϲθαι αυτον
18 και ιδου ανδρεϲ φεροντεϲ επι κλινηϲ ανθρωπον οϲ ην παραλελυμενοϲ και εζητουν αυτον ειϲενεγκειν και θειναι ενωπιον αυτου
19 και μη ευρο̅τεϲ ποιαϲ ειϲενεγκωϲιν αυτον δια τον οχλον αναβαντεϲ επι το δωμα δια των κεραμων καθηκαν αυτον ϲυν τω κλεινιδιω ειϲ το μεϲον εμπροϲθεν του ι̅υ̅
20 και ιδων την πιϲτιν αυτων ειπεν αυτω α̅ν̅ε̅ αφεωνται ϲου αι αμαρτιαι
21 και ηρξαντο διαλογιζεϲθαι οι γραμματιϲ και οι φαριϲαιοι λεγοντεϲ τιϲ εϲτιν ουτοϲ οϲ λαλει βλαϲφημειαϲ τιϲ δυναται αφειεναι αμαρτιαϲ ει μη μονοϲ ο θ̅ϲ̅
22 επιγνουϲ δε ο ι̅ϲ̅ τουϲ διαλογιϲμουϲ αυτω̅ αποκριθειϲ ειπεν προϲ αυτουϲ τι διαλογιζεϲθαι εν ταιϲ καρδιαιϲ υμων
23 τι εϲτιν ευκοπωτερον ειπειν αφεωνται ϲου αι αμαρτιαι η ειπειν εγειρε και περιπατι
24 ινα δε ειδηται οτι ο υιοϲ του ανθρωπου εξουϲιαν εχει επι τηϲ γηϲ αφιεναι αμαρτιαϲ ειπεν τω παραλυτικω ϲοι λεγω εγειρε και αραϲ το κλινιδιον ϲου πορευου ειϲ τον οικον ϲου
25 και παραχρημα αναϲταϲ ενωπιον {πα̅των} [3] αραϲ εφ ο κατεκειτο απηλθεν ειϲ τον οικον αυτου δοξαζων τον θ̅ν̅
26 και επληϲθηϲαν φοβου λεγοντεϲ οτι ειδομεν παραδοξα ϲημερον
27 και μετα ταυτα εξηλθεν και εθεαϲατο τελωνην ονοματι λευειν καθημενον επι το τελωνιον και ειπεν αυτω ακολουθει μοι
28 και καταλιπων παντα αναϲταϲ ηκολουθει αυτω
29 και εποιηϲεν δοχην μεγαλην λευειϲ αυτω εν τη οικεια αυτου και ην οχλοϲ πολυϲ τελωνων και αμαρτωλων οι ηϲαν μετ αυτων κατακειμενοι
30 και εγογγυζον οι φαριϲαιοι και οι γραμματειϲ αυτων προϲ τουϲ μαθηταϲ αυτου λεγοντεϲ δια τι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εϲθιεται κα πεινεται
31 και αποκριθειϲ ειπεν προϲ αυτουϲ ου χριαν εχουϲιν οι υγειαινοντεϲ ιατρου αλλα οι κακωϲ εχοντεϲ
32 ουκ εληλυθα καλεϲαι δικαιουϲ αλλα αμαρτωλουϲ ειϲ μετανοιαν
33 οι δε ειπαν προϲ αυτον οι μαθηται ιωαννου νηϲτευουϲιν πυκνα και δεηϲειϲ ποιουνται ομοιωϲ και οι των φαριϲαιων οι δε ϲοι εϲθιουϲιν και πινουϲι̅
34 ο δε ι̅ϲ̅ ειπεν προϲ αυτουϲ μη δυναϲθαι τουϲ υιουϲ του νυμφωνοϲ εν ω ο νυμφιοϲ μετ αυτων εϲτιν ποιηϲαι νηϲτευειν
35 ελευϲονται δε ημεραι και οταν απαρθη απ αυτων ο νυμφιοϲ τοτε νηϲτευϲουϲιν εν εκειναιϲ ταιϲ ημεραιϲ
36 ελεγεν δε και παραβολην προϲ αυτουϲ οτι ουδειϲ επιβλημα απο ιματιου καινου ϲχιϲαϲ επιβαλλει επι ιματιον παλαιον ει δε μη γε και το καινον ϲχειϲει και τω παλαιω ου ϲυμφωνηϲει το επιβλημα το απο του καινου
37 και ουδειϲ βαλλει οινον νεον ειϲ αϲκουϲ παλαιουϲ ει δε μη ρηξει ο οινοϲ ο νεοϲ τουϲ αϲκουϲ και αυτοϲ εκχυθηϲεται και οι αϲκοι {απολλυνται} [4]
38 αλλα οινο̅ νεον ειϲ αϲκουϲ καινουϲ βαλληται
39 και ουδειϲ πιων παλαιον θελει ναιον λεγει γαρ ο παλαιοϲ χρηϲτοϲ εϲτιν
Примечания:
25 [3] {αυτων}
37 [4] {απολουνται}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Луки, 5 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Вашингтонский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.