1 και εγενετο εν τω καθεξηϲ και αυτοϲ διωδευεν κατα πολιν και κωμη̅ κηρυϲϲων και ευαγγελιζομενοϲ την βαϲιλειαν του θ̅υ̅ και οι δεκαδυο ϲυν αυτω
2 και γυναικεϲ τινεϲ αι ηϲαν τεθεραπευμεναι απο πνευματων πονηρων και αϲθενιων μαρια η καλουμενη μαγδαληνη αφ ηϲ ζ̅ δαιμονια {ε������ει} [13]
3 και ιωαννα γυνη χουζα επιτροπου ηρωδου και ϲουϲαννα και ετεραι πολλαι αιτινεϲ διηκονουν αυτοιϲ εκ των υπαρχοντων αυταιϲ
4 ϲυνιοντοϲ δε οχλου πολλου και των κατα πολιν ειϲπορευομενων προϲ αυτον ειπεν δια παραβοληϲ
5 εξηλθεν ο ϲπειρων ϲπειραι τον ϲπορον αυτου και εν τω ϲπιρειν αυτον α μεν επεϲεν παρα την οδον και κατεπατηθη και τα πετινα κατεφαγεν αυτο
6 και ετερον επεϲεν επι την πετραν και φυεν εξηρανθη δια το μη εχειν ικμαδα
7 και ετερον επεϲεν εν μεϲω των ακανθων και ϲυνφυειϲαι αι ακανθαι {αποπνιξεν} [14] αυτο
8 και ετερον επεϲεν επι την γην την αγαθην και φυεν εποιηϲεν καρπον εκατονταπλαϲιονα ταυτα λεγων εφωνι ο εχων ωτα ακουειν ακουετω
9 επηρωτων δε αυτον οι μαθηται τιϲ αυτη ειη η παραβολη
10 ο δε ειπεν υμιν δεδοτε γνωναι τα μυϲτηρια του θ̅υ̅ τοιϲ δε λοιποιϲ εν παραβολαιϲ ινα βλεποντεϲ μη ιδωϲιν και ακουοντεϲ μη {ϲυνωϲιν} [15]
11 εϲτιν δε αυτη η παραβολη ο ϲποροϲ εϲτιν ο λογοϲ του θ̅υ̅
12 οι δε παρα την οδον ειϲιν οι ακουοντεϲ ειτα ερχεται ο διαβολοϲ και ερει τον λογον απο τηϲ καρδιαϲ αυτων ινα μη πιϲτευϲαντεϲ ϲωθωϲιν
13 οι δε επι τηϲ πετραϲ οι οταν ακουϲωϲιν μετα χαραϲ δεχονται τον λογον και ουτοι ριζαν ουκ εχουϲιν οι προϲ καιρον πιϲτευουϲιν και εν καιρω πιραϲμου αφιϲτανται
14 το δε ειϲ ταϲ ακανθαϲ πεϲον ουτοι ειϲι̅ οι ακουϲαντεϲ και υπο μεριμνων και πλουτου και ηδονων του βιου πορευομενοι ϲυνπνιγονται και ου τελεϲφορουϲιν
15 το δε εν τη καλη γη ουτοι ειϲιν οιτινεϲ εν καρδια καλη και αγαθη ακουϲαντεϲ τον λογον κατεχουϲιν και καρποφορουϲιν εν υπομονη
16 ουδειϲ δε λυχνον αψαϲ καλυπτει αυτον ϲκευει η υποκατω κλεινηϲ τιθηϲιν αλλ επι λυχνιαϲ επιτιθηϲιν ινα οι ειϲπορευομενοι βλεπωϲι̅ το φωϲ
17 ου εϲτιν κρυπτον ο ου φανερον γενηϲεται ουδε αποκρυφον ο ου γνωϲθηϲεται και ειϲ φανερον ελθη
18 βλεπεται ουν πωϲ ακουεται οϲ γαρ εχη δοθηϲεται αυτω και οϲ εαν μη εχη και ο δοκει εχειν αρθηϲεται απ αυτου
19 παρεγενοντο δε προϲ αυτον η μητηρ και οι αδελφοι αυτου και ουκ ηδυναντο ϲυντυχειν αυτω δια τον οχλον
20 και απηγγελθη αυτω η μητηρ ϲου και οι αδελφοι ϲου εϲτηκαϲιν εξω ιδειν ϲε θελοντεϲ
21 ο δε αποκριθειϲ ειπεν {αυτουϲ} [16] μητηρ μου και αδελφοι μου ουτοι ειϲιν οι τον λογον του θ̅υ̅ ακουοντεϲ και ποιουντεϲ
22 εγενετο δε εν μια των ημερων και αυτοϲ ενεβη ειϲ πλοιον και οι μαθηται αυτου και ειπεν προϲ αυτουϲ διελθωμεν ειϲ το περαν τηϲ λιμνηϲ και ανηχθηϲαν
23 πλεοντων δε αυτων αφυπνωϲεν και κατεβη λελαψ ανεμου ειϲ την λιμνην και ϲυνεπληρουντο και εκινδυνευον
24 προϲελθοντεϲ δε διηγειραν αυτον λεγοντεϲ επιϲτατα απολλυμεθα ο δε εγερθειϲ επετιμηϲεν τω ανεμω και τω κλυδωνι του υδατοϲ και επαυϲατο και εγενετο γαληνη
25 ειπεν δε αυτοιϲ που η πιϲτιϲ υμων φοβηθεντεϲ δε εθαυμαϲαν λεγοντεϲ προϲ αλληλουϲ τιϲ αρα ουτοϲ εϲτιν οτι και τοιϲ ανεμοιϲ επιταϲϲει και τω υδατι και υπακουουϲιν αυτω
26 και κατεπλευϲεν ειϲ την χωραν τω̅ γαδαρηνων ητιϲ εϲτιν αντιπερα τηϲ γαλειλαιαϲ
27 εξελθοντι δε αυτω επι την γην υπηντηϲεν ανηρ τιϲ εκ τηϲ πολεωϲ οϲ ειχεν δαιμονια εκ χρονων ικανω̅ και ιματιον ουκ ενεδιδυϲκετο και εν οικεια ουκ εμενεν αλλ εν τοιϲ μνημαϲιν
28 ιδων δε τον ι̅ν̅ και ανακραξαϲ προϲεπεϲεν αυτω και φωνη μεγαλη ειπεν αυτω τι εμοι και ϲοι ι̅υ̅ υιε του θ̅υ̅ του υψιϲτου δεομαι ϲου μη με βαϲανιϲηϲ
29 παρηγγελλεν γαρ τω π̅ν̅ι̅ τω ακαθαρτω εξελθειν απο του α̅ν̅ο̅υ̅ πολλοιϲ γαρ χρονοιϲ ϲυνηρπακει αυτον και εδεϲμιτο αλυϲεϲιν και πεδεϲ φυλαϲϲομενοϲ και διαρρηϲϲων τα δεϲμα ηλαυνετο υπο του δαιμονοϲ ειϲ ταϲ ερημουϲ
30 επηρωτηϲεν δε αυτον ο ι̅ϲ̅ λεγων τι ϲοι εϲτιν ονομα ο δε ειπεν λεγεων οτι δαιμονια πολλα ειϲηλθεν ειϲ αυτο̅
31 ινα μη επιταξη αυτοιϲ ειϲ την αβυϲϲον απελθειν
32 ην δε αγελη χοιρων ικανων βοϲκομενων εν τω ορι τουτω και παρεκαλουν αυτον ινα επιτρεψη αυτοιϲ ειϲ εκεινουϲ ειϲελθειν και επετρεψεν αυτοιϲ
33 εξελθοντα δε τα δαιμονια απο του ανθρωπου ειϲηλθεν ειϲ τουϲ χοιρουϲ και ωρμηϲεν η αγελη κατα του κρημνου ειϲ την λιμνην και απεπνιγη
34 ιδοντεϲ δε οι βοϲκοντεϲ το γεγονωϲ εφυγαν και απηγγειλαν ειϲ την πολι̅ και ειϲ τουϲ αγρουϲ
35 εξηλθον δε ιδειν το γεγονοϲ και ηλθον προϲ τον ι̅ν̅ και ευρον τον ανθρωπον καθημενον αφ ου τα δαιμονια εξεληλυθει ιματιϲμενον και ϲωφρονουντα παρα τουϲ ποδαϲ του ι̅υ̅ και εφοβηθηϲαν
36 απηγγειλαν δε αυτοιϲ και οι ειδοντεϲ πωϲ εϲωθη ο δαιμονιϲθειϲ
37 και ηρωτηϲαν αυτον παν το πληθοϲ τηϲ περιχωρου των γαδαρηνων απελθει̅ απ αυτων οτι φοβω μεγαλω ϲυνειχοντο αυτοϲ δε ενβαϲ ειϲ το πλοιον υπεϲτρεψεν
38 εδιδαϲκεν δε αυτον ο ι̅ϲ̅ λεγω̅
39 υποϲτρεφε ειϲ τον οικον ϲου και διηγου οϲα ϲοι εποιηϲεν ο θ̅ϲ̅ και απηλθεν καθ ολην την πολιν κηρυϲϲων οϲα εποιηϲεν αυτω ο ι̅ϲ̅
40 εγενετο δε εν τω υποϲτρεψαι τον ι̅ν̅ απεδεξατο αυτον ο οχλοϲ ηϲαν γαρ παντεϲ προϲδοκωντεϲ αυτον
41 και ιδου ηλθεν ανηρ ω ονομα ιαειροϲ και αυτοϲ αρχων τηϲ ϲυναγωγηϲ υπηρχε̅ και πεϲων παρα τουϲ ποδαϲ του ι̅υ̅ παρεκαλει αυτον ειϲελθειν ειϲ τον οικον αυτου
42 οτι θυγατηρ μονογενηϲ ην αυτω ωϲ ετων δωδεκα και αυτη απεθνηϲκεν εν δε τω υπαγειν αυτον οι οχλοι ϲυνεπνιγον αυτον
43 και γυνη ουϲα ε̅ ρυϲει αιματοϲ απο ετων δωδεκα ητιϲ ιατροιϲ προϲαναλωϲαϲα ολον το̅ βιον ουκ ιϲχυϲεν υπ ουδενοϲ θεραπευθηναι
44 προϲελθουϲα οπιϲθεν ηψατο του κραϲπεδου του ιματιου αυτου και παραχρημα εϲτη η ρυϲιϲ του αιματοϲ αυτηϲ
45 και ειπεν ο ι̅ϲ̅ τιϲ ο αψαμενοϲ μου αρνουμενων δε παντων ειπεν ο πετροϲ και οι ϲυν αυτω επιϲτατα οι οχλοι ϲυνεχουϲιν ϲε και αποθλιβουϲιν και λεγειϲ τιϲ ο αψαμενοϲ μου
46 ο δε ι̅ϲ̅ ειπεν ηψατο μου τιϲ εγω γαρ εγνων δυναμιν εξελθουϲαν απ εμου
47 ιδουϲα δε η γυνη οτι ουκ ελαθεν τρεμουϲα ηλθεν και προϲπεϲουϲα αυτω δι ην αιτιαν ηψατο αυτου απηγγειλεν εναντιον παντοϲ του λαου και πωϲ ειαθη παραχρημα
48 ο δε ειπεν αυτη θαρϲει θυγατηρ η πιϲτιϲ ϲου ϲεϲωκεν ϲε πορευου ειϲ ειρηνην
49 ετι αυτου λαλουντοϲ ερχεται τιϲ {απο} [17] του αρχιϲυναγωγου λεγων αυτω οτι τεθνηκεν η θυγατηρ ϲου μη ϲκυλλε τον διδαϲκαλον
50 ο δε ι̅ϲ̅ ακουϲαϲ απεκριθη αυτω λεγω̅ μη φοβου μονον πιϲτευε και ϲωθηϲεται
51 ελθων δε ειϲ την οικια ουκ αφηκεν ειϲελθειν ουδενα ει μη πετρον και ιωαννην και ιακωβο̅ και τον π̅ρ̅α̅ τηϲ παιδοϲ και την μητερα
52 εκλεον δε παντεϲ και εκοπτοντο αυτην ο δε ειπεν μη κλαιεται ου γαρ απεθανεν αλλα καθευδει
53 και κατεγελω̅ αυτου ειδοτεϲ οτι απεθανεν
54 αυτοϲ δε εκβαλων πανταϲ εξω και κρατηϲαϲ τηϲ χειροϲ αυτηϲ εφωνηϲε̅ λεγων η παιϲ εγειρου
55 και επεϲτρεψεν το π̅ν̅α̅ αυτηϲ και ανεϲτη παραχρημα και διεταξεν δοθηναι αυτη φαγειν
56 και εξεϲτηϲαν οι γονειϲ αυτηϲ ο δε παρηγγειλεν αυτοιϲ μηδενει ειπειν το γεγονοϲ
Примечания:
2 [13] {εξεληλυθει}
7 [14] {αποπνιξαν}
10 [15] {ϲυνιωϲιν}
21 [16] {προϲ αυτουϲ}
49 [17] a {παρα}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Луки, 8 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Вашингтонский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.